Historia bankierów, kantorów i finansistów - część 4/4

Sir Josiah Stamp, dyrektor Banku Anglii w latach 1928-1941, złożył następujące oświadczenie w odniesieniu do bankowości:

„Współczesny system bankowy wytwarza pieniądze z niczego. Proces ten jest prawdopodobnie najbardziej zdumiewającą sztuczką, jaką kiedykolwiek wynaleziono. Bankowość została stworzona w niegodziwości i zrodzona w grzechu. Bankierzy są właścicielami Ziemi. Zabierz ją im, ale zostaw im moc tworzenia pieniędzy, a jednym ruchem pióra stworzą wystarczająco dużo pieniędzy, aby je odkupić...

Zabierz im tę wielką moc, a wszystkie wielkie fortuny, takie jak moja, znikną, a oni powinni zniknąć, bo wtedy byłby to lepszy i szczęśliwszy świat do życia. Ale jeśli chcesz nadal być niewolnikami banków i płacić koszt własnego niewolnictwa, a następnie pozwól bankierom dalej tworzyć pieniądze i kontrolować kredyt".

W Bretton Woods w stanie New Hampshire zatwierdzono Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy (nazywany początkowo Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju lub IBRD – nazwa „Bank Światowy" została przyjęta dopiero w 1975 r.) z pełnym udziałem Stanów Zjednoczonych.

Głównymi architektami systemu z Bretton Woods, a więc i MFW, byli Harry Dexter White i John Maynard Keynes. Co ciekawe, Harry Dexter White, który zmarł w 1946 r., został zidentyfikowany jako sowiecki szpieg o kryptonimie „Jurist" 16 października 1950 r. w notatce FBI. Ponadto John Maynard Keynes był obywatelem brytyjskim.

Tym, co zasadniczo zrobiły te dwa organy, było powtórzenie na skalę światową tego, co ustawa o bankowości narodowej z 1864 r. i ustawa o Rezerwie Federalnej z 1913 r. ustaliły w Stanach Zjednoczonych. Stworzyli kartel bankowy składający się z prywatnych banków centralnych na świecie, które stopniowo przejęły władzę dyktowania polityki kredytowej bankom wszystkich narodów.

W ten sam sposób, w jaki Ustawa o Rezerwie Federalnej zezwoliła na stworzenie nowej krajowej waluty fiducjarnej zwanej banknotami Rezerwy Federalnej, MFW otrzymał upoważnienie do emisji światowego fiducjarnego pieniądza zwanego „Specjalnymi Prawami Ciągnienia" lub SDR. Kraje członkowskie były następnie naciskane, aby ich waluty były w pełni wymienialne na SDR-y.

MFW jest kontrolowany przez radę gubernatorów, która jest albo szefami różnych banków centralnych, albo szefami różnych krajowych departamentów skarbu, zdominowanych przez ich banki centralne. Również siła głosu w MFW daje Stanom Zjednoczonym i Wielkiej Brytanii (Rezerwie Federalnej i Bankowi Anglii) skuteczną kontrolę nad nim.

Jednak rząd nie miał pieniędzy na opłacenie akcji, więc zamiast otrzymywać pieniądze za swoje akcje, akcjonariusze zostali wyemitowani z akcjami rządowymi. Chociaż państwo otrzymało teraz zyski operacyjne banku, zostało to zrekompensowane faktem, że rząd musiał teraz płacić odsetki od nowych akcji, które wyemitował, aby zapłacić za akcje.

Tak więc, chociaż Bank Anglii jest obecnie własnością państwa, faktem jest, że podaż brytyjskiego pieniądza ponownie znajduje się prawie w całości w rękach prywatnych, z czego 97% w formie oprocentowanych pożyczek tego czy innego rodzaju, stworzonych przez prywatne banki komercyjne.

W rezultacie bank jest w dużej mierze kontrolowany i prowadzony przez osoby ze świata bankowości komercyjnej i konwencjonalnej ekonomii. Członkowie Trybunału Dyrektorów, którzy ustalają politykę i nadzorują jej funkcje, wywodzą się niemal w całości ze świata banków, ubezpieczeń, ekonomistów i wielkiego biznesu.

Chociaż Bank of England jest nazywany bankiem centralnym, jest obecnie zasadniczo organem regulacyjnym, który wspiera i nadzoruje istniejący system. Czasami określa się go mianem „pożyczkodawcy ostatniej instancji", o ile jedną z jego funkcji jako banku bankierów jest wspieranie każdego banku lub instytucji finansowej, która popada w tarapaty i cierpi z powodu utraty płynnych aktywów.

Co ciekawe, w tych okolicznościach nie ma obowiązku ujawniania szczegółów takich środków, aby uniknąć kryzysu zaufania.

James Paul Warburg występujący przed Senatem 7 lutego stwierdza:

„Będziemy mieć Rząd Światowy, czy nam się to podoba, czy nie. Pozostaje tylko pytanie, czy Rząd Światowy zostanie osiągnięty przez podbój lub zgodę".

To wtedy bankierzy centralni zaczęli pracować nad swoim planem globalnego rządu, który rozpoczął się od trzystopniowego planu centralizacji systemów gospodarczych całego świata. Te kroki to:

1. Dominacja banków centralnych w gospodarkach narodowych na całym świecie.
2. Scentralizowane gospodarki regionalne poprzez superpaństwa, takie jak Unia Europejska, oraz regionalne związki zawodowe, takie jak NAFTA.
3. Scentralizować gospodarkę światową poprzez Światowy Bank Centralny, światowe pieniądze i położyć kres niezależności narodowej poprzez zniesienie wszystkich ceł na mocy traktatów takich jak GATT.

Motywem mogło być jednak to, że 4 czerwca prezydent Kennedy podpisał Zarządzenie nr 11110, które przywróciło rządowi Stanów Zjednoczonych prawo do emisji waluty bez przechodzenia przez Rezerwę Federalną. Nakaz ten dawał Skarbowi uprawnienia do wydawania certyfikatów srebra na wszelkie srebrne kruszce, srebro lub standardowe srebrne dolary znajdujące się w Skarbie Państwa. Oznaczało to, że za każdą uncję srebra w skarbcu Departamentu Skarbu Stanów Zjednoczonych rząd mógł wprowadzić do obiegu nowe pieniądze bez długu.

Kongresman Wright Patman, ówczesny przewodniczący Komisji Bankowej i Walutowej Izby Reprezentantów, stwierdził w Kongresie:

„Dzisiaj w Stanach Zjednoczonych mamy w rzeczywistości dwa rządy… Mamy właściwie ukonstytuowany rząd… Następnie mamy niezależny, niekontrolowany i nieskoordynowany rząd w Systemie Rezerwy Federalnej, dysponujący uprawnieniami finansowymi zarezerwowanymi dla Kongresu przez Konstytucję".

Edith Roosevelt, wnuczka prezydenta Theodore'a Roosevelta, zakwestionowała działania rządu w wydaniu New Hampshire Sunday News z marca 1975 r., w którym stwierdziła:

„Zarzuty o brakujące złoto z naszych skarbców w Fort Knox są szeroko dyskutowane w europejskich kręgach finansowych. Ale zastanawiające jest to, że administracja nie spieszy z wykazaniem, że nie ma powodu do obaw o nasz skarb złota, jeśli rzeczywiście jest w pozycję, aby to zrobić."

Rząd Stanów Zjednoczonych nadal nie przeprowadził audytu złota w Fort Knox, aby stłumić te spekulacje.

„Departament Skarbu USA nie posiadał w ogóle złota. Całe złoto, które zostało w Fort Knox, było teraz własnością Rezerwy Federalnej, grupy prywatnych bankierów, jako zabezpieczenie długu narodowego".

Ekwador musiał robić różne rzeczy zgodnie z harmonogramem narzuconym przez MFW. Były to między innymi: podniesienie ceny gazu do gotowania o 80% do 1 listopada 2000 r.; przeniesienie własności swojego największego systemu wodociągowego na operatorów zagranicznych; przyznanie British Petroleum prawa do budowy i posiadania ropociągu nad Andami; oraz eliminacja miejsc pracy większej liczby pracowników i obniżenie płac pozostałych o 50%.

Aby zilustrować, że obecnie większość pieniędzy nie jest nawet drukowana, proszę zapoznać się z następującym przemówieniem zmarłego Lorda Beswicka, które ukazało się w Hansard, 27 listopada 1985, tom. 468, kolumny 935-939, pod tytułem „Podaż pieniądza i system bankowości prywatnej", który stwierdza:

„Lord Beswick wstał, aby zwrócić uwagę na oświadczenie kanclerza Księstwa Lancaster z 23 lipca 1985 r., że 96,9% wzrost podaży pieniądza w okresie pięciu lat został stworzony przez system bankowości prywatnej i bez autorytetu rządu. ….

Szlachetny Pan powiedział: „Moi Panowie, 10 czerwca tego roku zapytałem rząd Jej Królewskiej Mości, o jaką kwotę wzrosła podaż pieniądza w okresie pięciu lat do połowy kwietnia 1985 roku. Co ciekawe, udzielili mi odpowiedzi w procentach, a nie w funtach. Poinformowawszy go wcześniej, być może minister byłby później na tyle dobry, by udzielić mi odpowiedzi w kategoriach pieniężnych.

Odpowiedź rządu z 10 czerwca brzmiała, że wzrost wyniósł 101,9 procent, a z tej bardzo dużej kwoty tylko 5 procent wynikało z bicia przez państwo większej liczby monet i drukowania większej liczby banknotów. Ten 96,9-proc. wzrost stanowił nie tylko ogromną sumę pieniędzy, ale także niezwykle ważny czynnik w naszej gospodarce.

Chciałem wiedzieć, przez kogo został on stworzony, i 23 lipca ponownie zapytałem rząd Jej Królewskiej Mości, w jakim stopniu ten wzrost uzyskał aprobatę rządu. Kanclerz Księstwa, wypowiadając się w imieniu rządu, powiedział mi: „96,9 procent to nowe depozyty bankowe utworzone w normalnym toku działalności bankowej i nie jest do tego potrzebna żadna władza rządowa".

Gdyby powiedział, że działał jakiś fałszerz monet lub fałszerz banknotów, wywołałoby to oczywiście natychmiastowe oburzenie, ale tutaj mamy oświadczenie rządu, że prywatne instytucje stworzyły tę ogromną ilość dodatkowej siły nabywczej i jesteśmy oczekuje się, że zaakceptuje to, że jest to normalna praktyka i że władza rządowa nie wchodzi w to.

Kiedy zapytałem, czy nie powinniśmy głębiej zastanawiać się, kto korzysta z tej zdolności do tworzenia pieniędzy, minister powiedział, że konsekwencje, choć interesujące, mogą być zbyt daleko idące do tury pytań, więc ponownie poruszam tę kwestię w debacie i nadzieję, że uzyskasz więcej oświecenia.
Zagadnienia są ważne, z pewnością są słabo dyskutowane, być może niedostatecznie rozumiane, i mam nadzieję, że nie popełnię nadmiernej niesprawiedliwości, jeśli powiem, że ci, którzy rozumieją mechanizmy, często wychodzą z nich bardzo dobrze. Nie zwracam uwagi na partię; to wszystko jest znacznie większe i szersze."

Zwróć uwagę, jak kanclerz Księstwa zdradził grę, kiedy powiedział, że do obecnego systemu kreowania kredytu nie jest potrzebna żadna władza rządowa.

Aby zebrać pieniądze, światowi bankierzy musieli sprzedawać akcje, które spowodowały depresję ich poszczególnych rynków akcji i zapoczątkowały depresję w tych krajach. Na przykład w Japonii, jednym z krajów o najniższym kapitale w rezerwie, w ciągu dwóch lat wartość jej giełdy spadła o 50%, a nieruchomości komercyjne o 60%.

Pomysł polega na tym, aby MFW tworzył coraz więcej SDR-ów wspieranych przez nic, aby walczące kraje mogły je pożyczać. Kraje te stopniowo przejdą pod kontrolę MFW, gdy będą walczyć o spłatę odsetek i będą musiały pożyczać coraz więcej. MFW zdecyduje wtedy, które narody mogą pożyczyć więcej, a które będą głodować. Mogą również wykorzystać to jako dźwignię, aby przejąć aktywa państwowe, takie jak usługi komunalne, jako spłatę długu, aż w końcu staną się właścicielami państw narodowych.

Na konferencji Bilderberg w dniach 6-9 czerwca w Baden-Baden w Niemczech David Rockefeller wygłosił następujące oświadczenie:

„Jesteśmy wdzięczni Washington Post, New York Times, Time Magazine i innym wspaniałym publikacjom, których dyrektorzy uczestniczyli w naszych spotkaniach i przestrzegali ich obietnic dyskrecji przez prawie 40 lat. świat, gdybyśmy w tamtych latach byli wystawieni na światło reklamy.

Ale świat jest teraz bardziej wyrafinowany i gotowy do marszu w kierunku rządu światowego. Nadnarodowa suwerenność elity intelektualnej i światowych bankierów jest z pewnością lepsza od narodowego samostanowienia praktykowanego w minionych stuleciach".

Uwaga: Kliknij tutaj, aby zobaczyć arkusz kalkulacyjny Microsoft Excel z listą osób na konferencjach Bilderberg.

W tym roku zadłużenie zewnętrzne Afryki sięgnęło 290 miliardów dolarów, czyli dwa i pół razy więcej niż w 1980 roku, co spowodowało pogorszenie stanu szkół, pogorszenie warunków mieszkaniowych, gwałtowny wzrost śmiertelności niemowląt, drastyczny spadek zdrowie ludzi i masowe bezrobocie.

The Washington Times donosi, że rosyjski prezydent Borys Jelcyn był zdenerwowany tym, że większość napływającej pomocy zagranicznej była odprowadzana, i stwierdził:

„Prosto do kasy zachodnich banków w obsłudze zadłużenia".

W tym roku amerykańscy podatnicy płacą Rezerwie Federalnej 286 miliardów dolarów odsetek od długu, który Rezerwa Federalna zakupiła, drukując pieniądze praktycznie za darmo.

Niecałe dwa miesiące przed dojściem Tony'ego Blaira do władzy w Anglii, inny interesujący wpis można znaleźć w HANSARD, 5 marca 1997, tom 578, nr 68, kolumny 1869-1871, w którym zapisano, że hrabia Caithness stwierdził:

„Następny rząd musi uchwycić się pokrzywy, zaakceptować swoją odpowiedzialność za kontrolowanie podaży pieniądza i zmienić nasz system monetarny oparty na długu. Moi Lordowie, prawda? Jeśli tego nie zrobią, nasz system monetarny załamie się i pozostanie opłakane dziedzictwo, jakim już opuszczenie naszych dzieci, to będzie katastrofą".

6 maja, zaledwie cztery dni po wyborze Tony'ego Blaira na premiera, jego kanclerz skarbu Gordon Brown ogłasza, że zamierza dać Bankowi Anglii pełną niezależność od kontroli politycznej.

W swojej książce The Grand Chessboard z 1997 roku Zbigniew Brzeziński ujawnia, że Niemcy są największym udziałowcem Banku Światowego. Kiedy pamiętasz, że bankierzy z rodu Rothschildów mieli pod koniec I wojny światowej posiadać Niemcy „zamek, zapas i beczkę", nie jest trudno zobaczyć, kto teraz kontroluje Bank Światowy.

Z Banku Światowego wycieka dokument zatytułowany „Master Plan dla Brazylii". Określa w nim pięć wymogów, aby zapewnić elastyczną siłę roboczą w sektorze publicznym. Są to następujące:

• Zmniejsz wynagrodzenie / świadczenia
• Obniż emerytury
• Zwiększ godziny pracy
• Zmniejsz stabilność pracy
• Zmniejsz zatrudnienie

Poprosili również o ogólne obniżenie wynagrodzeń urzędników służby cywilnej o 12-15% oraz o 13% obniżkę emerytur dla osób starszych. W grudniu 2001 roku Argentyńczycy z klasy średniej, którzy mieli dość dosłownego polowania na ulice w poszukiwaniu śmieci do jedzenia, zaczęli palić Buenos Aires. W styczniu Argentyna zdewaluowała peso, niszcząc wartość kont oszczędnościowych wielu zwykłych ludzi. Przerażeni, że nie mogą dalej gwałcić tego kraju, James Wolfensohn, prezes Banku Światowego, stwierdza:

„Prawie wszystkie główne zakłady użyteczności publicznej zostały sprywatyzowane".

Jak kontrolują niepokoje w populacji? Popatrzmy, argentyński kierowca autobusu, trzydziestosiedmioletni ojciec pięciorga dzieci, stracił pracę jako kierowca autobusu w firmie, która była mu winna 9-miesięczne wynagrodzenie. Podczas demonstracji przeciwko tej i innym niesprawiedliwościom popełnionym na nim i ludności, żandarmeria wojskowa zastrzeliła go, kula w głowę.

W Tanzanii, gdzie około 1,3 miliona ludzi umiera na AIDS, Bank Światowy i MFW postanowiły wymagać od Tanzanii pobierania opłat za wcześniej bezpłatne wizyty w szpitalu. Nakazali również Tanzanii pobierać opłaty za szkołę za ich wcześniej bezpłatny system edukacji, a następnie wyrazili zdziwienie, gdy liczba zapisów do szkół spadła z 80% do 66%.

MFW i Bank Światowy zarządzają gospodarką Tanzanii od 1985 r. W tym czasie PKB Tanzanii spadł z 309 do 210 dolarów na mieszkańca, spadł poziom umiejętności czytania i pisania, a wskaźnik skrajnej nędzy ogarnął 51% populacji. Bank Światowy przejął władzę w 1985 roku, Tanzania była krajem socjalistycznym. W czerwcu 2000 roku Bank Światowy arogancko donosił:

„Jednym z dziedzictwa socjalizmu jest to, że większość ludzi nadal wierzy, że państwo odgrywa fundamentalną rolę w promowaniu rozwoju i świadczeniu usług socjalnych".

W Boliwii wybuchają zamieszki po tym, jak Bank Światowy drastycznie podniósł cenę wody. Bank Światowy twierdzi, że jest to konieczne, aby zapewnić pilnie potrzebne naprawy i rozbudowę. To jest poppycock, moim własnym dostawcą wody jest Wessex Water, sprywatyzowana firma wodociągowa, która faktycznie należała do Enronu! Od czasu prywatyzacji (Anglia była pierwszym krajem, który sprywatyzował publiczne zaopatrzenie w wodę), jakość spadła, a ceny eksplodowały.

Prawie wszystkie sprywatyzowane firmy wodociągowe w Wielkiej Brytanii konsekwentnie nie osiągają rządowych celów dotyczących ścieków.

Krok pierwszy: prywatyzacja.
To właśnie tam krajowi przywódcy otrzymują 10% prowizji na ich tajne szwajcarskie konta bankowe w zamian za odcięcie kilku miliardów dolarów od ceny sprzedaży aktywów narodowych. Łapówkarstwo i korupcja, czyste i proste.

Krok drugi: liberalizacja rynku kapitałowego.
Jest to uchylenie wszelkich praw, które opodatkowują pieniądze przekraczające jej granice. Stiglitz nazywa to cyklem „gorących pieniędzy". Początkowo gotówka napływa z zagranicy, aby spekulować na nieruchomościach i walutach, a kiedy gospodarka tego kraju zaczyna wyglądać obiecująco, to zewnętrzne bogactwo jest natychmiast wyciągane, powodując upadek gospodarki.

Naród potrzebuje pomocy MFW, a MFW zapewnia ją pod pretekstem, że podnoszą stopy procentowe od 30% do 80%. Tak było w Indonezji i Brazylii, a także w innych krajach Azji i Ameryki Łacińskiej. Te wyższe stopy procentowe w konsekwencji prowadzą do zubożenia kraju, niszczenia wartości nieruchomości, niszczenia produkcji przemysłowej i drenażu skarbów narodowych.

Krok trzeci: ceny rynkowe.
To tutaj podnoszą się ceny żywności, wody i gazu, co w przewidywalny sposób prowadzi do niepokojów społecznych w danym kraju, teraz częściej określanych jako „zamieszki MFW". Te zamieszki powodują ucieczkę kapitału i bankructwa rządowe. Jest to korzystne dla zagranicznych korporacji, ponieważ pozostałe aktywa państw można kupić po najniższych cenach.

Krok czwarty: wolny handel.
To tutaj międzynarodowe korporacje wdzierają się do Azji, Ameryki Łacińskiej i Afryki, podczas gdy w tym samym czasie Europa i Ameryka zabarykadują swoje rynki przed rolnictwem trzeciego świata. Nakładają również wygórowane taryfy, które te kraje muszą płacić za markowe leki, powodując gwałtowny wzrost liczby zgonów i chorób

W tym systemie jest wielu przegranych, ale kilku zwycięzców - bankierów. W rzeczywistości MFW i Bank Światowy uczyniły sprzedaż elektryczności, wody, systemów telefonicznych i gazowych warunkiem pożyczek dla każdego rozwijającego się kraju. Szacuje się to na 4 biliony dolarów aktywów publicznych.

We wrześniu tego roku profesor Joseph Stiglitz otrzymuje Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii.

Prezydent Chavez, demonizowany przez kontrolowane zachodnie media, daje mleko i mieszkania biednym, a ziemie niewykorzystywane do produkcji przez właścicieli wielkich plantacji od ponad dwóch lat, bez ziemi. Jego wielkim przestępstwem było jednak uchwalenie prawa naftowego, które podwoiło podatki licencyjne z 16% do 30% od nowych odkryć naftowych, co dotknęło Exxon Mobil i innych międzynarodowych operatorów naftowych.

Przejął także pełną kontrolę nad państwową firmą naftową PDVSA, która wcześniej była nominalnie własnością rządu, ale w rzeczywistości była w niewoli tych międzynarodowych operatorów naftowych. Co więcej, prezes Chavez jest także prezesem OPEC (Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową). Głównym powodem jest jednak to, że prezydent Chavez całkowicie odrzuca „Strategię Czterech Kroków" Banku Światowego i planuje obniżyć pensje ludzi z korzyścią dla bankierów.

Rzeczywiście prezydent Chavez podniósł płacę minimalną o 20%, co zwiększyło siłę nabywczą gorzej opłacanych pracowników i wzmocniło gospodarkę. Jego minister, Miguel Bustamante Madriz, w pełni świadomy niebezpieczeństwa, jakie Wenezuela stwarza dla bankierów, gdy ludzie porównują fakt, że nie wpuszczono ich na przykład do Argentyny, która to zrobiła, stwierdził:

„Ameryka nie może pozwolić nam pozostać u władzy. Jesteśmy wyjątkiem od nowego porządku globalizacji. Jeśli nam się uda, jesteśmy przykładem dla wszystkich Ameryk".

W moich badaniach odkryłem, że ci krytycy, którzy obecnie potępiają system monetarny niemal powszechnie, sugerują, że jedynym rozwiązaniem jest przywrócenie waluty opartej na złocie. Nie sądzę, aby czytelnicy tej osi czasu mieli jakiekolwiek wątpliwości, że taki system będzie podatny na nadużycia ze strony tych właśnie ludzi, którzy nadużywają go dzisiaj. Rzeczywiście, gdybyśmy wprowadzili walutę wspieraną przez krzesła, wierzę, że nie mielibyśmy na czym usiąść!

Jedynym systemem monetarnym, który wydaje się działać w historii, jest system oparty na dobrej woli rządu i wolny od długów, taki jak „Greenbacki" prezydenta Lincolna. Na szczęście, ekonomista, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, Milton Friedman, wpadł na pomysłowe rozwiązanie polegające na odebraniu bankierom kontroli nad podażą pieniądza, spłacie całego niespłaconego długu i zapobieżeniu inflacji lub deflacji, gdy ten proces zostanie zakończony. Podsumuję to poniżej.

Posługując się tutaj przykładem Ameryki, Friedman sugeruje, aby emitować bezdłużne obligacje amerykańskie w celu spłacenia obligacji Stanów Zjednoczonych (długów) na otwartym rynku. W związku z tym, rezerwy wymagane w codziennych bankach, w których banki są regularnie, są proporcjonalnie podnoszone, aby ilość pieniądza w obiegu pozostawała stała.

Ponieważ osoby posiadające obligacje są spłacane w banknotach Stanów Zjednoczonych, będą one deponować pieniądze w banku, w którym mają konto, udostępniając w ten sposób walutę, której potrzebują te banki do zwiększenia swoich rezerw. Gdy wszystkie te amerykańskie obligacje zostaną spłacone amerykańskimi banknotami, banki będą korzystały ze 100% rezerwy bankowej zamiast systemu z rezerwą cząstkową, a następnie bankowość z rezerwą cząstkową może zostać zabroniona.

W razie potrzeby pozostałe zobowiązania instytucji finansowych mogłyby zostać przejęte lub nabyte przez rząd Stanów Zjednoczonych w ramach jednorazowej operacji. Dlatego instytucje te zostałyby ostatecznie spłacone amerykańskimi banknotami w celu utrzymania stabilnej całkowitej podaży pieniądza.

Ustawa o Rezerwie Federalnej z 1913 r. i Narodowa Ustawa o Bankowości z 1864 r. również muszą zostać uchylone, a cała władza monetarna przeniesiona z powrotem do Departamentu Skarbu. Skutki tego będą wkrótce widoczne dla przeciętnego człowieka, ponieważ jego podatki zaczną spadać, ponieważ nie będą już płacić odsetek od pieniędzy opartych na długu garstce bankierów centralnych.

Należy uchwalić prawo zapewniające, że żaden bankier ani żadna osoba w jakikolwiek sposób powiązana z instytucjami finansowymi nie będzie mogła regulować bankowości. Również Stany Zjednoczone muszą wycofać się ze wszystkich operacji bankowości centralnej opartych na długu międzynarodowym, czyli tzw. MFW; BIS; oraz Bank Światowy.

Jeśli wszystkie kraje świata przyjmą powyższe konkluzje, to ludzkość w końcu będzie wolna od tych bankierów centralnych i ich waluty opartej na długu. To wspaniały pomysł, ale najpierw musimy ominąć naszych skorumpowanych polityków, z których wielu zdaje sobie sprawę z oszustwa, które nas ogrywa na co dzień, jednak zamiast wykonywać pracę, do której ich wybraliśmy, trzymają usta zamknąć i zamiast tego opiekować się sobą i swoimi rodzinami, podczas gdy reszta z nas nadal jest wykorzystywana.

„Na cóż z tego ludzie, że bardziej rozważny podział i wykorzystanie bogactwa umożliwi im zdobycie nawet całego świata, jeśli w ten sposób poniosą stratę własnej duszy? Cóż za pożytek z nauczenia ich rozsądnych zasad w ekonomii jeśli pozwalają się tak porwać egoizmowi, nieokiełznanej i nikczemnej chciwości, że „słuchając przykazań Pana, czynią wszystko, co jest sprzeczne".

Papież Pius XI