Prawdziwa historia pandemii „Hiszpanki” z 1918 r.

Przez ponad sto lat różne podmioty zaangażowane w machinę propagandową, której zadaniem było rozwijanie amerykańskiego patriotyzmu i korporacyjnego spekulacji, ukrywały prawdę o tym, co faktycznie zapoczątkowało epidemię tego, co stało się znane jako „Hiszpańska grypa", skutecznie ukrywając haniebny eksperyment przeprowadzony przez Rockefeller Institute for Medical Research – niezwykle zamożną jednostkę, która założyła American Medical Association i School of Public Health na Johns Hopkins University.

Przez ponad sto lat Amerykanom wmawiano, że to, co było prawdziwym epicentrum pandemii – bazy wojskowe armii amerykańskiej – było w rzeczywistości wynikiem nieudanego eksperymentu ze szczepionkami Instytutu Rockefellera. Szczepionka winowajca, dobrze udokumentowana przez autora Kevina Barry'ego, została popełniona na nieszczęsnych rekrutach wojskowych w różnych bazach w USA. Hiszpania nie miała nic wspólnego z epidemią, poza tym, że faktycznie pozwoliła swoim dziennikarzom pisać o niej.

Szczepionka eksperymentalna została opracowana, gdy jedyną szczepionką, która kiedykolwiek dała jakiekolwiek obietnice w zapobieganiu chorobom, była szczepionka przeciw ospie prawdziwej (która, oceniana z perspektywy czasu, w rzeczywistości nie zasługiwała na uznanie za zniknięcie ospy, ponieważ tylko niewielka mniejszość obywateli świata każdy rzeczywiście otrzymał szczepionkę.)

Surowa szczepionka eksperymentalna miała teoretycznie zapobiegać bakteryjnemu (nie wirusowemu) zapaleniu opon mózgowych u żołnierzy, co stanowiło problem w poprzednich wojnach. Barry ładnie dokumentuje historię, która została pominięta w podręcznikach historii, zignorowana przez media głównego nurtu, usunięta z archiwów Pentagonu i błędnie przedstawiana przez przemysł farmaceutyczny i medyczny, NIH, CDC, NIAID i każdą korporację, która stara się czerpać korzyści ze szczepienia jak największej liczby niemowląt, dzieci i dorosłych. 

Obejmuje to oczywiście szeroko zdyskredytowaną Fundację Billa i Melindy Gatesów, która wydała setki miliardów dolarów na finansowanie, zakładanie i dotowanie korporacji i innych podmiotów, które promują powszechne szczepienia na wszystko, co Big Pharma nazywa „zaburzeniami, którym można zapobiegać poprzez szczepienia".).

Eksperyment

Zaczęło się od eksperymentu na surowe bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych przeprowadzonego przez Instytut Rockefellera na żołnierzach amerykańskich. Eksperyment ze szczepionką bakteryjną z lat 1918-19 mógł zabić 50-100 milionów ludzi.

„W latach wojny 1918-19 armia amerykańska rozrosła się do 6 000 000 ludzi, z czego 2 000 000 zostało wysłanych za granicę. Rockefeller Institute for Medical Research wykorzystał tę nową pulę ludzkich świnek morskich do przeprowadzenia eksperymentów ze szczepionkami". 

„Podczas pierwszej wojny światowej Instytut Rockefellera wysłał również swoją eksperymentalną surowicę przeciw meningokokom do Anglii, Francji, Belgii, Włoch i innych krajów, pomagając rozprzestrzenić epidemię na całym świecie". 

„Instytut Rockefellera i jego eksperymentalna bakteryjna szczepionka przeciw meningokokom, wbrew przyjętej mitologii, mogły zabić 50-100 milionów ludzi w latach 1918-1919". „Prosta szczepionka antybakteryjna zastosowana w eksperymencie Fort Riley na żołnierzach została wykonana w oparciu o badania na koniach". 

„Według artykułu Narodowego Instytutu Zdrowia (NIH) z 2008 r. bakteryjne zapalenie płuc było zabójcą w co najmniej 92,7% z przeanalizowanych autopsji pandemicznych z lat 1918-19". 

„Czysta woda, urządzenia sanitarne, spłukiwanie toalet, chłodzona żywność i zdrowa dieta zrobiły i nadal robią znacznie więcej, aby chronić ludzkość przed chorobami zakaźnymi, niż jakikolwiek program szczepień". 

„W 1918 r. przemysł szczepionkowy eksperymentował na żołnierzach… z katastrofalnymi skutkami – ale w 2018 r. przemysł szczepionkowy codziennie eksperymentuje z niemowlętami. Harmonogram szczepień nigdy nie został przetestowany w takiej postaci, w jakiej jest podawany. Wyniki eksperymentu są następujące: 1 na 7 w pełni zaszczepionych dzieci w Ameryce korzysta z jakiejś formy edukacji specjalnej, a ponad 50% cierpi na jakąś formę przewlekłej choroby". „Hiszpańska grypa" zabiła około 50-100 milionów ludzi podczas pandemii 1918-19".

A jeśli historia, którą nam powiedziano o tej pandemii, nie jest prawdziwa?

A jeśli zamiast tego zabójcza infekcja nie była ani grypą, ani pochodzenia hiszpańskiego? Nowo przeanalizowane dokumenty ujawniają, że „hiszpańska grypa" mogła być nieudanym eksperymentem ze szczepionką wojskową.

Podsumowanie

Powodem, dla którego nowoczesna technologia nie była w stanie wskazać zabójczego szczepu grypy z tej pandemii, jest to, że grypa nie była zabójcą. Więcej żołnierzy zginęło w czasie I wojny światowej z powodu chorób niż od kul. Pandemia nie była grypą.

Szacuje się, że 95% (lub więcej) zgonów było spowodowanych bakteryjnym zapaleniem płuc, a nie wirusem grypy. Pandemia nie była hiszpańska. Pierwsze przypadki bakteryjnego zapalenia płuc w 1918 roku wywodzą się z baz wojskowych, pierwszej w Fort Riley w stanie Kansas.

Od 21 stycznia do 4 czerwca 1918 eksperymentalna szczepionka przeciwko bakteryjnemu zapaleniu opon mózgowych wyhodowana na koniach przez Rockefeller Institute for Medical Research w Nowym Jorku została wstrzyknięta żołnierzom w Fort Riley. W pozostałej części 1918 r., gdy żołnierze ci – często żyjący i podróżujący w złych warunkach sanitarnych – zostali wysłani do Europy, by walczyć, rozprzestrzeniali bakterie na każdym przystanku między Kansas a okopami frontowymi we Francji.

Jedno z badań opisuje żołnierzy „z aktywnymi infekcjami (którzy) rozpylali bakterie, które zagospodarowały ich nosy i gardła, podczas gdy inni – często w tych samych „przestrzeniach oddechowych" – byli bardzo podatni na inwazję i szybkie rozprzestrzenianie się przez ich płuca lub bakterie kolonizujące innych". (1)

„Hiszpańska grypa" zaatakowała zdrowych ludzi w kwiecie wieku. Bakteryjne zapalenie płuc atakuje ludzi w kwiecie wieku. Grypa atakuje młodych, starych i z obniżoną odpornością. Po zakończeniu I wojny światowej 11 listopada 1918 r. żołnierze wrócili do swoich krajów i placówek kolonialnych, rozprzestrzeniając zabójcze bakteryjne zapalenie płuc na całym świecie.

Podczas pierwszej wojny światowej Instytut Rockefellera wysłał również swoją eksperymentalną surowicę przeciw meningokokom do Anglii, Francji, Belgii, Włoch i innych krajów, pomagając rozprzestrzenić epidemię na całym świecie. Podczas pandemii w latach 1918-19 tak zwana „hiszpańska grypa" zabiła 50-100 mln ludzi, w tym wielu żołnierzy.

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że choroba (Hiszpanka) zabiła o wiele więcej żołnierzy ze wszystkich stron niż karabiny maszynowe, gaz musztardowy lub cokolwiek innego typowo związanego z I wojną światową.

Źródło: https://freepress.org/article/true-story-1918-%E2%80%9Cso-called-viral-influenza%E2%80%9D-pandemic